κείμενα και δράσεις

Για τη δίκη των 11

21 Μαρτίου 2011 – Η επίσκεψη του Γ.Α. Παπανδρέου στη Σύρο

“Ένα χρόνο μετά το Καστελόριζο και την ανακοίνωση ένταξης σε πρόγραμμα του ΔΝΤ, ο τότε πρωθυπουργός ΓΑΠ και οι επικοινωνιολόγοι του αποφασίζουν για μια περιοδεία στην επαρχία για την υποστήριξη των νέων μέτρων. Η Σύρος, ένα από τα παραδοσιακά προπύργια του ΠΑΣΟΚ, φάνταζε το ιδανικό μέρος για μια τέτοια επίσκεψη, αφού ήταν σίγουρο πως εκτός από τους ντόπιους αξιωματούχους πλήθος κόσμου θα έτρεχε να φωτογραφηθεί και να αποθεώσει τον σωτήρα, δημιουργώντας μια επίπλαστη εικόνα αποδοχής του προγράμματος. Η πραγματικότητα όμως έμελλε να είναι εντελώς διαφορετική.

Από νωρίς το πρωί μετά από κάλεσμα του Φοιτητικού συλλόγου ΤΜΣΠΣ, της Ανοιχτής Συνέλευσης Σύρου, του συλλόγου καθηγητών και άλλων σωματείων, πλήθος κόσμου, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και άνεργοι, νέοι και ηλικιωμένοι, είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία –και οι προθέσεις τους δεν ήταν καθόλου να ζητωκραυγάσουν.

Τα ΜΑΤ, ήδη απαραίτητο συστατικό οποιασδήποτε μετακίνησης πολιτικού, αλλά και ντόπιοι μπάτσοι, είχαν παραταχθεί ανάμεσα στο Πνευματικό Κέντρο (όπου ο ΓΑΠ συναντιόταν με τοπικούς φορείς δίνοντας υποσχέσεις και χειραψίες) και την πλατεία, επιχειρώντας να προστατέψουν τον κύριο πρωθυπουργό και την εικόνα της κυβέρνησης. Η στάση τους ήταν ιδιαίτερη επιθετική και προκλητική απ’ την αρχή, με βρισιές, δακρυγόνα και ξύλο, προσπαθώντας να διαλύσουν τον κόσμο, ο οποίος μετά από κάθε επίθεσή τους συγκεντρωνόταν ξανά φωνάζοντας συνθήματα και απαιτώντας να ακουστεί.

Οι οδομαχίες συνεχίστηκαν και με το πέρας της επίσκεψης του ΓΑΠ, που αποχώρησε υπό τις φωνές των διαδηλωτών χαμογελώντας σα να μη τρέχει τίποτα. Μάρμαρα, νεράντζια και συνθήματα κόντρα σε πλήθος ληγμένων χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, όπως πάντα ριγμένα ανάμεσα στον κόσμο, ανάμεσα δηλαδή και σε παιδιά και ηλικιωμένους, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό διαδηλωτών.

Η συριανή κοινωνία στη μεγαλύτερη πλειοψηφία της, στάθηκε υπέρ της διαδήλωσης και καταδίκασε τη στάση των δυνάμεων καταστολής για άσκοπη χρήση. Οι ντόπιοι μπάτσοι φυσικά αποποιήθηκαν των ευθυνών τους, λέγοντας πως ότι συνέβη ήταν αποφάσεις των «εισαγόμενων» μπάτσων και πως οι ίδιοι δε θα επιχειρούσαν ποτέ εναντίων των παιδιών τους, με τον τότε διοικητή του Α.Τ. Ερμούπολης να ζητά δημόσια συγγνώμη για το «ατυχές περιστατικό» 4 μέρες μετά, όταν πορεία διαμαρτυρίας κατευθύνθηκε στο αστυνομικό τμήμα. (https://www.youtube.com/watch?v=1IATsQIN804).

Σίγουρα τα γεγονότα του ’11 ήταν ένα καθοριστικό σημείο για την πολιτική πορεία του κόσμου που ζει στο νησί. Σε πανελλαδικό επίπεδο, ήταν μία από τις πρώτες έμπρακτες αντιδράσεις πάνω στις πολιτικές λιτότητας που προσπαθούσε να επιβάλλει η τότε κυβέρνηση. Τοπικά, αποτέλεσε την αφορμή να κατέβει ένα ευρύ σύνολο ανθρώπων στις συνελεύσεις πλατείας που διαμορφώθηκαν το καλοκαίρι που ακολούθησε στη Σύρο και να συμμετάσχει σε ανοιχτές συνελεύσεις και συζητήσεις, αντιλαμβανόμενοι πως ήρθε η ώρα να πάρουν οι ίδιοι αποφάσεις για τους εαυτούς τους. Σε κάθε περίπτωση, τα λιμνάζοντα νερά της πολιτική σκέψης και δράσης στο νησί, ταρακουνήθηκαν από τα χημικά που έπεσαν μέσα.

Το ιστορικό των διώξεων

Ενώ το αγωνιζόμενο κίνημα βγήκε νικητής από τη «συνομιλία» του με τον ΓΑΠ, από τις επόμενες μέρες κιόλας ξεκίνησε ένας κλεφτοπόλεμος. Πρώτο απ’ όλους κάλεσαν έναν διαδηλωτή, τον οποίο εξαιτίας του ότι ήταν μετανάστης, θεώρησαν πως θα ήταν πιο εύκολο να στοχοποιήσουν. Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν τηλεφωνήματα από το Α.Τ. Ερμούποληςπου καλούσαν κόσμο, που παρευρέθηκε στη διαδήλωση της 21^ης Μάρτη, για «φιλικές κουβεντούλες». Δείχνοντάς τους φωτογραφίες από τα επεισόδια ζητούσαν από τα άτομα πληροφορίες για το ποιοι ήταν αυτοί που έριχναν τις πέτρες και προκαλούσαν φθορές, ποιοι παρακινούσαν κ.ο.κ. . Στον απόηχο όλων αυτών, ένα χρόνο μετά, βασιζόμενοι κυρίως σε φωτογραφικό υλικό αλλά και σε μαρτυρίες ασφαλιτών που υπήρχαν μέσα στη συγκέντρωση, επέλεξαν 13 άτομα και τους φόρτωσαν κατηγορίες διακεκριμένων φθορών και διατάραξη κοινής ειρήνης. Οι διαδικασίες πάγωσαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα οπότε θεωρήθηκε πως η συγκεκριμένη υπόθεση προορίζεται να πάει κατευθείαν στο αρχείο. Παρόλα αυτά τον Οκτώβρη του ’15, έξι μήνες πριν παραγραφεί η υπόθεση, οι 13 ξανακαλούνται για ανάκριση. Οι ανακριτές διαβεβαίωναντων κατηγορούμενους πως πρόκειται για τυπικές διαδικασίες τονίζοντας πως η επανεξέταση της υπόθεσης δε θα οδηγήσει πουθενά και μάλλον θα παραγραφεί. Όμως η δικαστική εξουσία πήρε άλλες αποφάσεις, παραπέμποντας σε δίκη 11 από τους 13 κατηγορούμενους στις 7 Μάρτη με την κατηγορία της διατάραξης της κοινής ειρήνης.

Το κράτος για άλλη μια φορά δείχνει τις προθέσεις του να πνίξει κάθε μορφή αντίστασης που παρουσιάζεται μπροστά του. Η κίνηση των αρχών να παραπέμψουν τους κατηγορούμενους σε δίκη 5 χρόνια μετά, μόνο εκδικητική μπορεί να χαρακτηριστεί. Θέλει πάση θυσία να περάσουν το μήνυμα πως όποιος αντιστέκεται θα τιμωρείται.

Αποδεικνύεται περίτρανα πως το βαθύ κράτος έχει συνέχεια. Η «δεύτερη φορά αριστερά» δείχνει τα δόντια της και απειλεί. Βλέποντας τα καινούργια ενισχυμένα μέτρα λιτότητας να έρχονται θέλουν να δώσουν το στίγμα τους.

Η προσπάθεια για παραπομπή των 5 φοιτητών στις ιταλικές αρχές (που αποφεύχθηκε χάρη στην κινητοποίηση αλληλέγγυων), η συνέχιση των διώξεων αγωνιστών (όπως στις Σκουριές ή των εκπαιδευτικών στη Σάμο) που είχαν ξεκινήσει προηγούμενες κυβερνήσεις, η καταναγκαστική, χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία, της μετανάστριας Σάναα Τάλεμπ, οι διώξεις αλληλέγγυων στα νησιά (που ενοχλούνε τις ΜΚΟ) είναι πολύ λίγα από τα παραδείγματα που δείχνουν πως το κράτος συνεχίζεται είτε με δεξιά είτε με αριστερή διαχείριση.

Κανένας εκφοβισμός στον κόσμο που διεκδικεί τα αυτονόητα στο δρόμο

Δε θα επιτρέψουμε να περάσουν στο απυρόβλητο τέτοιου είδους εκδικητικές τακτικές από την πλευρά του κράτους

Είναι υποχρέωση του κινήματος να προστατεύει τους αιχμαλώτους του

Οποιαδήποτε ποινικοποίηση των αγωνιζόμενων θα μας βρίσκει ενάντιους

Ανοιχτό 3^ο                                                                                                        Σύρος Ιανουάριος 2016

Υπουργός δολοφόνων παρασημοφορείται την ημέρα της δολοφονίας

Μια μέρα που σημαδεύει κάθε Δεκέμβρη που έρχεται και αποτελεί μέρα αγώνα
και αντίστασης ενάντια στα σώματα ασφαλείας για την Σύρο αποτελεί μέρα
γιορτής. Μια μέρα που κάθε χρόνο η πόλη στολίζεται και λάμπει με
«φανταχτερές» εκδηλώσεις να λαμβάνουν χώρα και επιφανείς προσωπικότητες
να κάνουν τους τοπικούς άρχοντες να τρίβουν τα χέρια τους για γλείψιμο
και δόξα. Πριν λίγα χρόνια ήταν ο Ιερώνυμος, η πόλη έλαμψε και
αποστειρώθηκε, μετά ο Παπούλιας που τελικά «μας πρόδωσε» και τώρα ο
Παυλόπουλος.

Κάθε χρόνο διατίθενται χρηματικά ποσά που ίσως μεμονωμένα να μην
μπορούσαν να καλύψουν κοινωνικές ανάγκες αλλά στο σύνολό τους να
βοηθούσαν στην αντιμετώπιση βασικών κοινωνικών προβλημάτων. Σημαιοστολισμοί,
επιχειρήσεις καθαρισμού και αποστείρωσης της πόλης, τιμητικές γιορτές
τεσσάρων χιλιάδων ευρώ είναι κάποια παραδείγματα.

Όλα αυτά την ίδια περίοδο που κόσμος στερείται βασικά αγαθά όπως
ηλεκτρικό ρεύμα, νοσοκομειακή περίθαλψη, εκπαίδευση και στα πλάνα τους
έχουν να μας στερήσουν ακόμα και την επαφή με το φυσικό περιβάλλον (βλ.
Βαρβαρούσα). Ενώ τα λεφτά να χαρίζονται για την “ανάπτυξη” και προβολή
αρχόντων.

Σε αυτό το σημείο έρχεται να κολλήσει και ο υπερβάλλοντας ζήλος της
δημοτικής αρχής για την ανάπλαση της παραλίας που προκειμένου να
ολοκληρωθεί πιέστηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι παράγοντες (υπουργείο
οικονομικών, τράπεζα της Ελλάδος, περιφέρεια Ν.Α) για την χρηματοδότησή
της. Ένα σχέδιο που δεν έχει σαν πρωταρχικό του σκοπό την διευκόλυνση
των πολιτών, αλλά την μεγαλοπρεπή υποδοχή προσωπικοτήτων και πλούσιων
παραγόντων που θα δώσουν prestige και υποτίθεται λεφτά στο νησί. Τώρα
που πιο εύκολα θα παρκάρουν τα φανταχτερά τους κότερα στα φανταχτερά
μάρμαρα της παραλίας. Μία προσπάθεια που δεν έγινε για καμία άλλη
χρηματοδότηση, όπως του νοσοκομείου, των σχολείων. Λεφτά που θα μας πουν ότι
προέρχονται από άλλα κονδύλια και αναπτυξιακά προγράμματα, που είναι
βέβαια διαθέσιμα πάντα για μαλακίες. Αυτό φαίνεται και από την
εντατικοποίηση των έργων για να είναι έτοιμος ο δρόμος να υποδεχτεί τον
Πρόεδρο της «Δημοκρατίας».

Μελετώντας όμως την ίδια την προσωπικότητα που καλούμαστε να υποδεχτούμε
και να παρασημοφορήσουμε, εκείνη την ημέρα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια
αδιανόητη αντίφαση. Πρόκειται για έναν πολιτικό που πριν από 7 χρόνια
όντας Υπουργός Εσωτερικών και υπεύθυνος στα θέματα δημόσιας τάξης, έλαβε
ξεκάθαρη στάση απέναντι στα γεγονότα που εξελίσσονταν. Τότε μας καλούσε
να μην μηδενίζουμε την προσφορά των μπάτσων στην κοινωνία επικαλούμενοι
ένα μεμονωμένο γεγονός. Ένα γεγονός που αμυδρά μάλλον του πέρασε από το
μυαλό ότι πρόκειται για δολοφονία. Μια κρατική δολοφονία που έφερε την
αγανάκτηση και πυροδότησε την εξέγερση με κόσμο να μάχεται κράτος και
εξουσία, κόσμο να παλεύει σώμα με σώμα στους δρόμους με τους κρατικούς
βασανιστές- δολοφόνους. Την ίδια περίοδο ο ίδιος «κύριος» έβγαζε
λογύδρια μέσα στην βουλή-οχυρό τους, μηδενίζοντας ο ίδιος την νέα
κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφωνόταν. Τώρα όντας Πρόεδρος της
Δημοκρατίας το κρατος που ηγείται ρίχνει σε ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση τους εργάτες και συνεχίζει τις δολοφονίες στο Αιγαίο.

Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός, ήταν ένα
γεγονός που προστέθηκε σε μια σειρά δολοφονιών που διαπράττονται από τα
κρατικά σκυλιά, είτε φανερών και δημοσιοποιημένων, όπως του
Γρηγορόπουλου, είτε κρυφών και συγκαλυμμένων σε κρατητήρια, φυλακές,
λεωφορεία, σύνορα και γωνιές του δρόμου.

Τέτοιες φιέστες σαν την κυριακάτικη της 6ης Δεκέμβρη είναι εξοργιστικές και
οφείλουν να είναι καταδικαστέες από την πλευρά της κοινωνίας. Η 6η
Δεκέμβρη δεν είναι ένα ραντεβού για μας αλλά μια μέρα αγώνα που
οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στον «κύριο» Παυλόπουλο.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΙΚΑ ΣΤΙΣ 10.00 π.μ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΝΟΙΧΤΟΥ 3ΟΥ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΕ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ

Είμαστε μία ομάδα φοιτητών, εργαζομένων, ανέργων που συστάθηκε λόγω της ανάγκης της να δημιουργήσει/ δράσει με διαφορετικό από τον κυρίαρχο τρόπο σε ένα κόσμο που οι αρχές του καταπατούν κάθε είδους έκφρασης και ελευθερίας. Καταλαμβάνοντας ένα παρατημένο από χρόνια κτίριο, θελήσαμε να του δώσουμε ζωή μετατρέποντάς το σε ένα χώρο ανοιχτό, ελευθεριακό, κοινωνικής και πολιτικής ζύμωσης. Στο ανοιχτό 3ο λειτουργούν διάφορες ομάδες (πχ βιβλιοθήκης, yoga, μουσικών αυτοσχεδιασμών, καφενείο, συλλογική κουζίνα) οι οποίες είναι ανοιχτές σε οποιονδήποτε επιθυμεί να γίνει μέρος τους. Οργανώνεται και παρεμβαίνει σε κοινωνικά ζητήματα που αφορούν την τοπική -και όχι μόνο- κοινωνία (πχ οργάνωση συναυλίας για την αλληλεγγύη και οικονομική ενίσχυση των απεργών του Νεωρίου, εκδηλώσεις για κοινωνικά-πολιτικά ζητήματα, προβολές ταινιών με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο, μπροσούρες κλπ). Αποτελεί κομμάτι της αγωνιζόμενης συριανής κοινωνίας, στηρίζοντας τις απεργιακές και μαθητικές κινητοποιήσεις και συμμετέχει ενεργά στον αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα.
Την Τρίτη 10/11, ύστερα από καταγγελία ιδιώτη, ο δήμος Ερμούπολης μας κόβει το ρεύμα. Αντίστοιχη πρακτική έχει ακολουθηθεί στο παρελθόν με το νερό. Για άλλη μία φορά, ένα εγχείρημα που αμφισβητεί το κύριαρχο μοντέλο, που παρεμβαίνει σε κοινωνικά ζητήματα, που προτείνει εναλλακτικούς τρόπους διαβίωσης δέχεται καταστολή. Το ρεύμα και το νερό οφείλουν να είναι κοινωνικά αγαθά- και όχι είδη πολυτελείας- που κάθε πολίτης ή συλλογικότητα θα έπρεπε να μπορεί να απολαμβάνει, χωρίς χρηματικά ανταλλάγματα.
Πήραμε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο και επιδιώκουμε να το μετατρέψουμε σε ζωντανό χώρο κοινωνικού και πολιτικού έργου. Διάθεσή μας είναι η συσπείρωση της κοινωνίας και η ανοιχτότητα στη γειτονιά και την πόλη της Ερμούπολης γενικότερα.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΕ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ
Δε θα ανεχτούμε πρακτικές ενάντια στο λόγο και στη δράση μας.
Δε θα σταματήσουμε να διεκδικούμε το αυτονόητο.
Συνεχίζουμε τις δράσεις μας και τη λειτουργία του ανοιχτού τρίτου.
Ανοιχτό 3ο